Sanat olup olmaması ile ilgili tüm tartışmaların odağıdır belki de fotoğrafın ” kolay” olması,şıp diye çekilmesi.Elinde makina,basıp çekersin karşındaki gerçeği, zaten orda olanı gösterirsin.Kolaydır fotoğraf, resim zordur ama 2 yaşındaki çocuklar bile resim yapar ama o sayılmaz.Fotoğrafçıların da çoğu kullanır zaten fotoğrafı; bir gezme aracı olarak, ilk amaç nedir asla bilemeyiz,gezmek mi görmek mi çekmek mi.
Eğer fotoğraf üzerine “çok” düşünürseniz, işleri çekmek değil de yapmak üzerine oluşturursanız, çekim anında makinayı tripoda bağlamadan elde çekerseniz,müzik dinlerseniz çekerken, çektiğiniz fotoğraflardaki herşey o anki keyfinize göreyse siz belki de fotoğraf çekmek yerine bir performans sergiliyor olabilirsiniz.
Girişte sizi “sex dolls” vuruculuğu karşılıyor.Her ne kadar Lale Tara bu bebekleri sadece gerçeğe en yakın dokuyu ve görseli sağladığı için kullandığını söylese de sergi yazısı bu fikirde değil, elinde yeni doğmuş bebeklerle duran sex dolls’lar kilisede Ümit Ünal tarafından hazırlandığı özellikle belirtilen rönesans dönemi kıyafetlerle fotoğraflanıyorken sanatçının beklediği masalsı ve herkesin kendine ait bir hikaye bulması mümkün değil,aynı işlere başka galerideki sergilerde isim verirken bu sefer “ kurabiye tarifi gibi” bişeyler yazılmamış olması da maalesef bakan gözleri özgürleştirmeye yetmiyor.
Tüm bu güdümlemelerin dışında işlere baktığımda ise yaklaşık 5 adet fotoğraftan sonra birbirini tekrar eden,yeni birşey anlatmayan, hikaye oluşturmayan,kocaman baskılar görüyorum.Baskı kalitesi olarak özellikle bazı fotoğrafların bu denli büyütmeyi kaldıramadıkları biraz yaklaşınca belli oluyor, ama bu belki de kafamızdan çıkmayan seri fotoğraf kavramının bir sonucu, 3 fotoğrafta anlatacağımızı anlattığımıza kanaat getiremiyoruz.
Produksiyonun,produksiyon firmalarının fotoğrafa sokulması,mekan seçimlerinde yardımcı olmaları,izinlerin alınması, bie ekip olarak çalışılması bu serginin iyi yanları, ama fotoğraf zaten böyle birşey, çok iyi bir hazırlık gerektiriyor.Çok düşünme,okuma,tasarlama,gitme,yardım alma fotoğrafın içinde olan şeyler.Lale Tara’nın bu sebeplerle işlerini performans olarak adlandırmasını,kendisini Fotoğraf Galerisinde sergileyenlerin düşünmesi lazım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder